Beneteau Oceanis 46.1 | Marilyn

Βάλτε λίγο ακόμα εξοπλισμό κουζίνας (μερικά πιάτα και περιχύστε έναν καφέ). Επίσης, μερικά ακόμη σχοινιά και μια εκ των υστέρων τοποθέτηση εξέδρας για τρέξιμο θα μπορούσαν να είναι ωραία.

Πολύ δυσαρεστημένος με την εταιρεία ναύλωσης. Αποδείχτηκε ότι ήταν Ρώσος και με μια διάθεση να μας βγάλει. Είχαμε ένα ταξίδι 32 ωρών από τη Νέα Ζηλανδία. Είμαστε δύο ζευγάρια στα τέλη της δεκαετίας του '60. Ένα προαιρετικό πρόσθετο που μας προσφέρθηκε ήταν η μεταφορά από το αεροδρόμιο. Αποδεχθήκαμε αυτήν την προσφορά καθώς ήμασταν νέοι, θα ήμασταν κουρασμένοι και θα είχαμε jet lagg και αυτό θα μας πήγαινε απευθείας στο γραφείο ναύλωσης. Η μεταφορά πήγε καλά, αλλά ο οδηγός δεν είχε καμία σχέση με την εταιρεία ναύλωσης, δεν είχε ιδέα πού ήταν εκεί το γραφείο, τι σκάφος ή τίποτα. Έπρεπε να τον πληρώσουμε απευθείας και αυτό μασούσε το μικρό ποσό των ευρώ που είχαμε οργανώσει μέχρι να χτυπήσουμε την Αθήνα. Ήμασταν λοιπόν στη μαρίνα, κουρασμένοι, ζεστοί και με όλες μας τις βαλίτσες. Τώρα τι? Ρωτήθηκε γύρω από τα εστιατόρια κλπ και κανένας νέος πού ήταν το γραφείο. Έτσι πήγε να βρει τη βάρκα. Δεν υπήρχε σκάφος με τη Marilyn πάνω του, αλλά βρήκε ένα oceans 46.1 με τον τραβέρσα του κάτω και είμαστε νέοι από τις φωτογραφίες το όνομα είναι στον τραβέρσα. Αλλά ήταν ανοιχτό, ξεκλείδωτο, και μια παλιά επίπεδη λέμβος βρισκόταν στο μπροστινό κατάστρωμα. Κανείς δεν ήταν μέσα. Έτσι μπήκα μέσα (ελπίζοντας να μην παραβίασα) και βρήκα ένα έγγραφο με το όνομα του σκάφους. Έτσι βγήκαμε και οι τέσσερις από τον ήλιο στη βάρκα . Στη συνέχεια, πήραμε τηλέφωνο από τον Βλαντ για να πούμε ότι θα έρθει νωρίς την επόμενη μέρα και ότι μπορούμε να πάμε και να κοιμηθούμε. Ότι υπήρχε κάρτα στο σκάφος για ντους και τουαλέτες στη Μαρίνα. Ένας από την ομάδα μας καταρρίφθηκε για πολύ καθυστερημένο ντους, αλλά η κάρτα δεν λειτούργησε. Ευτυχώς ένας φιλικός τύπος ασφαλείας μας άφηνε να μπούμε κάθε φορά που χρειαζόμασταν. Το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς και περπατήσαμε μέχρι την πόλη για να πάρουμε μετρητά από την τράπεζα για το ταξίδι. Φροντίζοντας να επιστρέψουμε στο χρόνο για να συναντήσουμε τον Βλαντ. Δεν έπρεπε να ανησυχούμε καθώς εμφανίστηκε αργά. Όταν τον συναντήσαμε, διαπιστώσαμε ότι τα αγγλικά του ήταν φτωχά. Ανακαλύψαμε ότι ήταν Ρώσος που ζούσε στην Αθήνα για 8 χρόνια. Ήμασταν μπερδεμένοι αν εργαζόταν απλώς για την εταιρεία ή ήταν στην πραγματικότητα ο ιδιοκτήτης, αλλά αυτό έγινε πιο ξεκάθαρο αργότερα. Ούτως ή άλλως μας έδωσε την ενημέρωση και το μόνο που έμενε ήταν να πληρώσουμε την προκαταβολή και θα φύγαμε στο πανί μας. Η προκαταβολή στο συμβόλαιο ήταν €3000. Έτσι του έδωσα την πιστωτική κάρτα, αλλά ήθελε μετρητά. Αυτό μας ανησυχούσε αμέσως για το με ποιον είχαμε να κάνουμε. Είχαμε υποθέσει ότι η κατάθεση θα ήταν σαν την ενοικίαση αυτοκινήτου όπου εκκρεμούσε ένα swip πιστωτικής κάρτας. Έτσι του είπα ότι είχαμε μόνο 1800 € μετρητά. Είπε ότι δεν έχουν εγκαταστήσει πιστωτική κάρτα. Είπα λοιπόν ότι θα κάνω τραπεζικό έμβασμα μπροστά του. Είπε ότι δεν έχουν τραπεζικό λογαριασμό. Ανησύχησα περισσότερο. Έτσι, επέστρεψα στην πόλη στην τράπεζα. Αλλά το ημερήσιο όριο μου είχε πλέον μπει και δεν μπορούσα να κάνω ανάληψη άλλων μετρητών. Πήγε πίσω στο σκάφος αλλά είχε εξαφανιστεί .έχασε μερικές ακόμη ώρες από την πλεύση μας. Όταν γύρισε του είπα. Είπε λοιπόν ότι έπρεπε να τηλεφωνήσει στον λογιστή. Έτσι, πήγε ξανά αφήνοντάς μας στο σκάφος να σκεφτόμαστε τι τώρα. Κατά την επιστροφή του ανακοίνωσε ότι θα δεχτεί τα 1800€. Έτσι τον είδα να μετράει τα χρήματα σε έναν φάκελο. Ρίξαμε μια γρήγορη ματιά γύρω από το σκάφος για άλλα προβλήματα και φύγαμε. (λάθος νούμερο 1) Θα έπρεπε να έχω βιντεοσκοπήσει κάθε μικρό μέρος του σκάφους Για την τελευταία αναφορά. Επειδή ξεκινήσαμε τόσο καθυστερημένα, το πρώτο λιμάνι ήταν γεμάτο και έπρεπε να αγκυροβολήσουμε για τη νύχτα, αλλά δεν μπορούσαμε να μπούμε επειδή η λέμβος ήταν επίπεδη και η αντλία δεν είχε εξαρτήματα στο άκρο. Την επόμενη μέρα προχωρήσαμε χωρίς καν να δούμε αυτό το λιμάνι. Αλλά όταν βάλαμε τα πανιά και σβήσαμε τον κινητήρα, ο αυτόματος πιλότος εμφανίστηκε με μια προειδοποίηση χαμηλής μπαταρίας. Στον Πόρο λοιπόν τηλεφωνήσαμε στον Βλαντ. Μας ζήτησε να αγοράσουμε μια νέα αντλία και να κρατήσουμε μια απόδειξη. Αλλά όσον αφορά τις μπαταρίες, ήταν σίγουρος ότι ήταν αρκετά καινούριες, οπότε έπρεπε να μείνουμε στο λιμάνι μέχρι να φτάσει εκεί με το πλοίο για να το λύσουμε. Έφτασε την επόμενη μέρα (προς τιμήν του). Έριξε μια ματιά και μετά προσέλαβε έναν τοπικό μηχανικό για να του ρίξει μια ματιά. Ο Hey κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια μπαταρία στη συστοιχία μπαταριών του σπιτιού είχε αστοχήσει και έσερνε τις υπόλοιπες. Έτσι, για να μας πάει, αποσύνδεσε τη μία μπαταρία από την τράπεζα και ότι θα πρέπει να κάνουμε πρόστιμο από εδώ και στο εξής. Μόλις έφυγαν χρησιμοποιήσαμε την τουαλέτα, αλλά την έπλενε απλά έκανε ένα μικρό θόρυβο. Τηλεφώνησα λοιπόν στον Βλαντ που γύρισε κατευθείαν να κοιτάξει. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τουαλέτα ήταν φραγμένη και ότι θα πρέπει να πληρώσουμε για να την ξεμπλοκάρουμε. Φαινόταν να πιστεύει ότι είχαμε φάει ελιές. Αφού χάσαμε πολύ χρόνο συμφώνησα αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν ήμασταν εμείς. Μια άλλη μέρα λοιπόν στο λιμάνι περιμένοντας να έρθει ο μηχανικός την επόμενη μέρα. Ο καημένος το άδειασε και δεν βρήκε τίποτα να το εμποδίσει. Πήρε λοιπόν ολόκληρη τη μονάδα πίσω στο εργαστήριό του Αργότερα εκείνο το βράδυ επέστρεψε λέγοντας ότι θα πάει και απλά πρέπει να την τοποθετήσει. Μόλις τοποθετηθεί, δεν πήγαινε και έτσι εντόπισε την καλωδίωση στην τράπεζα μπαταριών και ανακάλυψε ότι η τουαλέτα ήταν συνδεδεμένη με τη μία μπαταρία που ήταν ελαττωματική. Είπε ότι θα χρεώσει τον Βλαντ και την επόμενη μέρα φύγαμε ξανά. Ποτέ δεν πήρα καμία απολογία όπως ποτέ από τον Βλαντ. Απλά συμβουλή ότι δεν πρέπει να αγκυροβολούμε τη νύχτα γιατί είναι κακό για τις μπαταρίες του. Ότι πρέπει να αναζητούμε την εξουσία στην ξηρά κάθε βράδυ. Αυτό μας έκανε να σκεφτούμε ότι καινούργια κάτι την κατάσταση των μπαταριών. Βεβαίως, διαπιστώσαμε ότι κάθε μέρα μέσα σε 2 ώρες από την έξοδο από την ακτή, τα βολτ θα έπεφταν στα 10,5v Εάν οδηγούσαμε με κινητήρα, ήταν ακόμη μικρότερη περίοδος. Αποφασίσαμε να λειτουργήσουμε πολύ τον κινητήρα εάν δεν μπορούσαμε να πάρουμε ρεύμα στην ξηρά για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας, καθώς δεν θέλαμε να σπαταλήσουμε άλλες πολύτιμες διακοπές μας. Έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα τρόφιμα στο ψυγείο και αγοράσαμε πολύ πάγο. Σε ένα λιμάνι αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε περίπου 80 € για να πάμε σε μια σωστή μαρίνα και όχι στην προκυμαία της πόλης. Είχαμε πολλά λάθος με το σκάφος και θυμηθείτε ότι επιλέξαμε αυτό το σκάφος καθώς ήταν μόλις 3 εποχών και δεν θα έπρεπε να έχει προβλήματα. Θα μπορούσαμε να είχαμε πληρώσει λιγότερα για ένα παλαιότερο σκάφος. Το κάτω μέρος ήταν καλυμμένο με ράβδους. Το χερούλι της πόρτας έπεφτε συνέχεια, δεν είχαμε εξωτερικό φως στο πιλοτήριο, καθώς το εξάρτημα ήταν ελαττωματικό και ο Vlad παραδέχτηκε ότι ήταν νέος για αυτό. Έτσι το φαγητό μετά το σκοτάδι στο πιλοτήριο ήταν έξω. Τα σχοινιά πρόσδεσης της πρύμνης ήταν φθαρμένα σε τέτοιο βαθμό που ήταν ντροπιαστικό. Όταν έπρεπε να αγκυροβολήσουμε και να πάρουμε γραμμή για την ακτή είχαμε μόνο πολύ μακρύ σχοινί, ενώ τα περισσότερα σκάφη έχουν δύο πλωτά σχοινιά. Μια τουαλέτα διέρρευσε. Στο αρχικό μας συμβόλαιο ήμασταν ξεκάθαροι ότι το μόνο προαιρετικό επιπλέον που απαιτείται ήταν η μεταγραφή. Ήρθαμε με τα δικά μας σεντόνια. Ένα βράδυ έκανε κρύο αλλά υπήρχε μόνο μια κουβέρτα. Τέλος πάντων, σχεδιάσαμε προσεκτικά την τελευταία μας μέρα. Το σχέδιό μας ήταν να είμαστε στη μαρίνα το βράδυ πριν πετάξουμε, αφήστε το σκάφος νωρίς την επόμενη μέρα και δείτε αξιοθέατα στην Αθήνα πριν βρεθούμε στο αεροδρόμιο γύρω στις 15:00. Ο Βλαντ επρόκειτο να είναι στο σκάφος στις 8 π.μ. καθώς ο καύσιμος έπρεπε τότε. Ο τύπος των καυσίμων ήταν στην ώρα του και ο Βλαντ άργησε και ο τύπος των καυσίμων έφυγε. Ήθελε πληρωμή αλλά του είπα ότι ο Βλαντ πληρώνει από την κατάθεσή μας. Όλοι είχαμε την αίσθηση ότι ο Βλαντ θα ήταν πρόβλημα, καθώς είχαμε ανακαλύψει ότι η εταιρεία ανήκε σε Ρώσους και έτρεχαν 3 ναυλωμένα σκάφη. Ανησυχούσαμε για την κατάθεσή μας των 1800 ευρώ, καθώς είχαμε ακούσει ότι ο πόλεμος είχε δημιουργήσει προβλήματα με την πληρωμή των λογαριασμών της εταιρείας. Όταν τελικά εμφανίστηκε ο Βλαντ, επέμεινε να πάμε να πιούμε καφέ ενώ έκανε τους ελέγχους του. Το κάναμε αλλά μετά εξαφανίστηκε ξανά. Φαινόταν να παίζει ένα παιχνίδι καθυστέρησης μαζί μας. Ήμασταν πρόθυμοι να ξεκινήσουμε. Γέμιζε στη βάρκα για αιώνες και εξαφανιζόταν. Στο τέλος αναγκάστηκα να είμαι αυστηρός μαζί του για να συνεχίσω τη δουλειά καθώς φεύγουμε. Μετά ήρθε με μια λίστα με περίπου 5 ή 6 αντικείμενα που θέλει να ληφθούν από την κατάθεση. Είχε τσακωθεί και καταλήξαμε να μαλώνουμε. Συνέχιζε να καθυστερεί και είμαι σίγουρος ότι είναι μέρος του παιχνιδιού του να ξέρει ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιάσουν αεροπλάνα. Προσπάθησε να χρεώσει για τα λευκά είδη, προσπάθησε να χρεώσει επιπλέον για τον καθαρισμό πάνω από τα 220 € που συμφωνήθηκαν επειδή το πάτωμα του μπάνιου ήταν πιο βρώμικο από το συνηθισμένο είπε, βρήκε ένα μικρό τζελ παλτό να τρίβεται στην πρύμνη και έβγαλε φωτογραφίες για να δείξει ότι δεν ήταν εκεί πριν, υπήρχαν και άλλα θέματα και η συζήτηση έγινε πολύ θερμή μέχρι που είπα ότι θέλω να εμπλακεί η αστυνομία. Ξαφνικά καταλήξαμε σε συμφωνία και πλήρωσα 150 € για να φτιάξω το τρίψιμο του μικρού τζελ που δεν θυμάμαι ότι προκάλεσε. Καμία αποζημίωση ή συγγνώμη για τον χαμένο χρόνο στις διακοπές μας Ήταν πολύ αργά μέχρι τότε για να το δούμε βλέποντας ότι ήταν μακριά στο αεροδρόμιο με μια πολύ ξινή γεύση στο στόμα μας. Στο συλλογισμό έχουμε μια υποψία ότι λόγω του πολέμου η εταιρεία λειτουργεί με μετρητά και δεν μπορεί να πάρει χρήματα από τη Ρωσία για να κάνει συντήρηση. Ο Βλαντ ήταν τόσο αποφασισμένος να μας ξεσκίσει που νομίζουμε ότι επιβιώνει (σε μετρητά) από τις καταθέσεις. Το σκάφος γύρω πρέπει να τακτοποιήσει αυτούς τους τύπους. Είχαμε την εντύπωση ότι είχαμε να κάνουμε με ελληνική εταιρεία. Δεδομένου του πολέμου είναι πολύ σχετικό. Δεν μας έχει αποβάλει από τη ναύλωση. Θα δούμε τι ανταπόκριση θα έχουμε από το σκάφος τριγύρω. Έχω πάρει πολλά μαθήματα και ίσως έχω υπερβολική εμπιστοσύνη. Mike Stuart Από τη θετική πλευρά, οι Έλληνες με τους οποίους ασχοληθήκαμε ήταν υπέροχοι. Ποτέ δεν κλειδώσαμε τη βάρκα και δεν είδαμε κανένα σημάδι εγκλήματος. Ο σχεδιασμός του γιοτ είναι υπέροχος και τα νησιά υπέροχα

Το σκάφος ήταν σε μάλλον κακή κατάσταση για την ηλικία του και η λέμβος συνέχιζε να ξεφουσκώνει και να παίρνει νερό, έτσι δεν μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ο ιδιοκτήτης του σκάφους φάνηκε να έχει κάποια σύγκρουση με τους λιμενικούς στη μαρίνα και του είπαν «Είναι η τελευταία φορά που ελλιμενίζεις εδώ ανασφάλιστος», κάτι που δεν έδωσε πολύ σοβαρή εντύπωση. Ο ιδιοκτήτης του σκάφους μιλούσε ελάχιστα αγγλικά, κάτι που έκανε την επικοινωνία να ποικίλλει, επομένως οι ερωτήσεις που είχα κατά το check-in έπρεπε να τις μάθω για τον εαυτό μου, καθώς δεν ήταν κατανοητές.

Λείπει εξοπλισμός για κολύμβηση ή δεν τον βρήκα :)

Μου λείπει το Inverter