Beneteau Oceanis 46.1 | Marilyn

Zet wat meer keukengerei in (wat meer borden, en een koffie giet erover). Ook wat meer touwen en een retrofit van een hardlooptuig zou leuk kunnen zijn.

Zeer ontevreden over het charterbedrijf. Bleek Russisch te zijn en met een houding ons te willen naaien. We hadden een reis van 32 uur vanuit Nieuw-Zeeland. we zijn twee stellen van eind 60. Een optionele extra die ons werd aangeboden, was een transfer vanaf de luchthaven. We accepteerden dit aanbod omdat we nieuw waren, we zouden moe zijn en een jetlag hebben en dit zou ons rechtstreeks naar het charterkantoor brengen. De overdracht verliep goed, maar de chauffeur had niets te maken met het charterbedrijf, had geen idee waar hun kantoor was, of welke boot of wat dan ook. We moesten hem rechtstreeks betalen en dat kauwde de kleine hoeveelheid euro's op die we hadden georganiseerd totdat we Athene bereikten. Dus we waren in de jachthaven, moe, warm en met al onze tassen. Wat nu? Gevraagd rond de restaurants enz. En niemand nieuw waar het kantoor was. Dus op zoek gegaan naar de boot. Geen boot met Marilyn erop, maar vond wel een oceans 46.1 met zijn spiegel naar beneden en we zijn nieuw van foto's, de naam staat op de spiegel. Maar het was open, ontgrendeld, en op het voordek lag een oude platte sloep. Er was niemand binnen. Dus ging ik naar binnen (in de hoop dat ik niet op verboden terrein was) en vond een document met de naam van de boot. Dus we stapten alle vier uit de zon op de boot. Toen kregen we een telefoontje van Vlad dat hij de volgende dag vroeg zou komen en dat we naar binnen konden om te slapen. Dat er een kaart in de boot zat voor douches en toiletten bij de Marina. Een van ons team schoot neer voor een langverwachte douche, maar de kaart werkte niet. Gelukkig liet een vriendelijke beveiligingsman ons elke keer binnen als dat nodig was. 's Ochtends stonden we vroeg op en liepen we de stad in om geld van de bank te halen voor de reis. Ervoor zorgen dat we op tijd terug waren om Vlad te ontmoeten. We hadden ons geen zorgen moeten maken, want hij kwam laat opdagen. Toen we hem ontmoetten, merkten we dat zijn Engels slecht was. We ontdekten dat hij een Rus was die 8 jaar in Athene had gewoond. We waren in de war of hij net voor het bedrijf werkte of dat hij in feite de eigenaar was, maar dit werd later duidelijker. Hoe dan ook, hij gaf ons de hand over briefing en het enige dat overbleef was de aanbetaling te betalen en we zouden op onze zeiltocht gaan. De aanbetaling in het contract was € 3000. Dus gaf ik hem de creditcard, maar hij wilde contant geld. Dit maakte ons meteen bezorgd over met wie we te maken hadden. We waren ervan uitgegaan dat de aanbetaling zou zijn als autoverhuur waarbij ze een creditcard-swip als in behandeling nemen. Dus ik vertelde hem dat we maar 1800 euro contant hadden. Hij zei dat ze geen creditcard hebben. Dus ik zei dat ik een bankoverschrijving voor hem zou doen. Hij zei dat ze geen bankrekening hebben. Ik werd verder gealarmeerd. Dus liep ik terug de stad in naar de bank. Maar mijn dagelijkse limiet was nu ingegaan en ik kon geen geld meer opnemen. Ging terug naar de boot, maar hij was verdwenen. Nog een paar uur van onze zeilen verloren. Toen hij terugkwam, vertelde ik het hem. Dus hij zei dat hij de accountant moest bellen. Dus ging hij weer weg en liet ons op de boot achter, denkend wat nu. Bij zijn terugkeer kondigde hij aan dat hij de 1800 euro zou accepteren. Dus ik filmde hem terwijl hij het geld in een envelop telde. We keken snel rond in de boot voor andere problemen en daar gingen we. (fout nummer 1) Ik had elk klein onderdeel van de boot moeten filmen voor de laatste referentie. Omdat we zo'n vertraagde start hadden, was de eerste haven vol en moesten we voor anker gaan voor de nacht, maar konden niet naar binnen omdat de dinghy plat was en de pomp aan het einde geen fittingen had. De volgende dag gingen we verder zonder die haven zelfs maar te zien. Maar toen we de zeilen ophingen en de motor uitzetten, kwam de automatische piloot met een waarschuwing voor een bijna lege batterij. Dus in Poros belden we Vlad. Hij vroeg ons een nieuwe pomp te kopen en een bon te bewaren. Maar wat de batterijen betreft, hij was er zeker van dat ze redelijk nieuw waren, dus moesten we in de haven blijven tot hij daar met de veerboot arriveerde om het op te lossen. Hij arriveerde de volgende dag (tot zijn verdienste). Hij nam een kijkje en schakelde toen een plaatselijke monteur in om een kijkje te nemen. Hey concludeerde dat één batterij in de huisbatterijbank was uitgevallen en de rest naar beneden sleepte. Dus om ons op weg te helpen heeft hij de ene batterij van de bank losgekoppeld en dat zouden we vanaf nu goed moeten doen. Net nadat ze vertrokken, gebruikten we het toilet, maar het zou doorspoelen, het maakte slechts een klein geluid. Dus belde ik Vlad die meteen terugkwam om te kijken. Hij concludeerde dat het toilet geblokkeerd was en dat we zullen moeten betalen om het te deblokkeren. Hij leek te denken dat we olijven hadden gegeten. Na veel van onze tijd te hebben verspild, stemde ik toe, maar ik bleef er zeker van dat wij het niet waren. Dus nog een dag in de haven wachtend op de monteur de volgende dag. De arme man maakte het leeg en kon niets vinden dat het blokkeerde. Dus nam hij de hele unit mee terug naar zijn werkplaats. Later die avond kwam hij terug met de mededeling dat hij niet meer werkt en dat hij hem alleen maar moet passen. Eenmaal gemonteerd ging het nog steeds niet, dus traceerde hij de bedrading naar de batterijbank en ontdekte dat het toilet was aangesloten op de ene batterij die defect was. Hij zei dat hij Vlad zou aanklagen en de volgende dag waren we weer vertrokken. Ik heb nooit enige opologie gekregen van Vlad. Gewoon advies dat we 's nachts niet voor anker moeten gaan, want dat is slecht voor zijn batterijen. Dat we elke nacht walstroom moeten zoeken. Dit zette ons aan het denken dat hij iets nieuws had aan de staat van de batterijen. En ja hoor, we ontdekten dat elke dag binnen 2 uur nadat we van de walstroom kwamen, de volt zou zijn gedaald tot 10,5 V. Als we op de motor waren geweest, was het nog een kortere periode. We besloten om de motor gewoon veel te laten draaien als we de rest van onze reis geen walstroom konden krijgen, omdat we geen waardevolle vakantie meer wilden verspillen. We moesten heel voorzichtig zijn met eten in de koelkast en kochten veel ijs. In één haven moesten we ongeveer € 80 betalen om naar een echte jachthaven te gaan in plaats van naar de stadskade. We hadden veel mis met de boot en onthoud dat we deze boot hebben gekozen omdat hij slechts 3 seizoenen oud was en geen problemen zou moeten hebben. We hadden minder kunnen betalen voor een oudere boot. De bodem was bedekt met barnicles. Een deurklink viel er steeds af, we hadden geen buitenlicht in de cockpit omdat de fitting defect was en Vlad gaf toe dat hij nieuw was. Dus eten in het donker in de cockpit was uit. Toen we moesten ankeren en een lijn naar de kust moesten nemen, hadden we alleen een heel lang touw, terwijl de meeste boten twee drijvende touwen hebben. Een toilet lekte. In ons oorspronkelijke contract was duidelijk dat de enige optionele extra vereiste de overdracht was. We kwamen met ons eigen linnengoed. Op een nacht was het koud, maar er was maar één deken. Hoe dan ook, we hebben onze laatste dag zorgvuldig gepland. Ons plan was om de avond voordat we zouden vertrekken in de jachthaven te zijn, de volgende dag vroeg de boot te verlaten en Athene te bekijken voordat we rond 15.00 uur op het vliegveld zouden zijn. Vlad zou om 8 uur bij de boot zijn, want dan zou de brandstofman komen. De brandstofman was op tijd en Vlad was te laat en de brandstofman vertrok. Hij wilde betaling, maar ik vertelde hem dat Vlad van onze aanbetaling betaalt. We hadden allemaal het gevoel dat Vlad een probleem zou worden, omdat we hadden ontdekt dat het bedrijf eigendom was van Russen en dat ze 3 charterboten hadden. We maakten ons zorgen over onze aanbetaling van € 1800, omdat we hadden gehoord dat de oorlog problemen had veroorzaakt met het betalen van de rekeningen van het bedrijf. Toen Vlad eindelijk opdook, stond hij erop dat we koffie zouden gaan drinken terwijl hij zijn controles doet. Dat deden we, maar toen verdween hij weer. Hij leek een vertragingsspel met ons te spelen. We hadden zin om aan de slag te gaan. Hij hing eeuwenlang rond op de boot en verdween steeds. Uiteindelijk moest ik streng met hem zijn om de klus te klaren als we vertrekken. Toen kwam hij met een lijst van ongeveer 5 of 6 items die hij uit de borg wilde halen. Hij was aan het proberen en we kregen ruzie. Hij bleef maar uitstellen en ik weet zeker dat het bij zijn spel hoort om te weten dat mensen vliegtuigen moeten halen. Hij probeerde linnengoed in rekening te brengen, hij probeerde extra in rekening te brengen voor schoonmaak boven de € 220 die was overeengekomen omdat de badkamervloer vuiler was dan normaal, zei hij, hij vond een kleine gelcoat die op de achtersteven wreef en maakte foto's om te laten zien dat dit niet het geval was daar eerder waren er ook andere items en de discussie werd erg verhit totdat ik zei dat ik de politie erbij wilde hebben. Plots kwamen we tot een deal en ik betaalde € 150 om de kleine gelcoat te repareren die ik me niet kon herinneren. Geen compensatie of excuses voor de verspilde tijd op onze vakantie. Het was toen te laat om te gaan kijken, het was op weg naar het vliegveld met een zeer zure smaak in onze mond. Bij nader inzien hebben we het vermoeden dat het bedrijf door de oorlog met contant geld opereert en geen geld uit Rusland kan krijgen om onderhoud te doen. Vlad was zo vastbesloten om ons op te lichten dat we denken dat hij overleeft (contant) op de deposito's. Boot rond moeten deze jongens uitzoeken. We hadden de indruk dat we met een Grieks bedrijf te maken hadden. Gezien de oorlog is het zeer relevant. Het heeft ons er niet van weerhouden om te charteren. We zullen zien wat voor reactie we krijgen van de boot rond. Ik heb veel lessen geleerd en misschien ben ik te vertrouwend. Mike Stuart Aan de positieve kant waren de Griekse mensen waarmee we te maken hadden geweldig. We hebben de boot nooit op slot gedaan en hebben nooit enig teken van misdaad gezien. Het ontwerp van het jacht is geweldig en de eilanden geweldig

De boot was in nogal slechte staat voor zijn leeftijd en de bijboot bleef leeglopen en water opnemen, zodat we hem tijdens onze reis niet konden gebruiken. De eigenaar van de boot leek een conflict te hebben met de havenbeambten in de jachthaven, en ze zeiden tegen hem: "Dit is de laatste keer dat u hier onverzekerd aanmeert", wat niet echt een serieuze indruk wekte. De booteigenaar sprak heel weinig Engels, wat de communicatie moeilijk maakte, dus de vragen die ik had bij het inchecken moest ik zelf uitzoeken omdat ze niet werden begrepen.

Ontbrekende snurkuitrusting, of ik heb het niet gevonden :)

Ik mis omvormer